نوشتار حاضر که حاصل تلاش جمعی از پژوهشگران جامعه الزهرا3 است با انگیزه پاسخگویی به سه سؤال مهم نگاشته شده است: 1. دانشمندانی چون سقراط، افلاطون، ارسطو، گالیله، دکارت، کانت، دیویی و... در مغرب زمین و اندیشمندانی چون فارابی، بوعلی، ابنجزری، طوسی، ملاصدرا، علامه طباطبایی و... چه روش تحقیقی داشتهاند؟ ایشان از چه شیوهای برای تولید علم و نظریه پردازی سود میبردهاند؟ 2. علم منطق به عنوان روشی کهن که از نیمه دوم قرن بیستم، دوباره مورد توجه جدی اندیشه وران قرار گرفته؛ چه اندازه در مجد علمی و عظمت تمدن اسلامی، نقش داشتهاست؟ 3. اخلاق پژوهش چیست و چه نقشی در پیشرفت های علمی، نوآوری و خلاقیت دارد؟ به تعبیر دقیق تر، آیا مباحث «ارزشی»، مثل اخلاق، بر تحقیقات «کمّی» و علوم تجربی میتواند اثر جدی و عمیق داشته باشد؟ دانشگاه باقرالعلوم7 با هدف ارائه دستاوردهای پژوهشی به جامعه علمی کشور، اقدام به نشر این اثر نموده است، امید میرود مورد استقبال طلاب، اساتید و دانشجویان قرار گیرد.