پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل آثار گفتمانهای موثر بر فرایند انقلاب اسلامی ایران میپردازد. در بازه زمانی 1342 تا 1357، کتاب نقش شایانی در هدایت فکری مردم و شکلگیری گفتمانها ایفا کرد. به همین خاطر میتوان گفت ابزار کتاب بهعنوان مهمترین منبع فکری گفتمانهای نواندیشی دینی مجدد، نواندیشی دینی متجدد، چپ ماتریالیست و چپ التقاطی بهحساب میآید.