فناوری بلاکچین، با ویژگی ایجاد اعتماد بدون نیاز به نهادهای دولتی، بهعنوان یک تحول در حکمرانی عمومی و سیاستگذاری فرهنگی معرفی میشود. این فناوری میتواند به تدریج حکمرانی مرکزی دولتها را کاهش دهد و موجب شکلگیری تحولات عمده در حوزههای فرهنگی، حکمرانی، مدیریتی و معرفتی شود. هدف اصلی این پژوهش، توسعهی دکترین و نظریهای در سیاستگذاری بلاکچین بر اساس فلسفه و فرهنگ این تکنولوژی است. پرسش اصلی این است که کاربرد بلاکچین در سیاستگذاری فرهنگی ایران چگونه خواهد بود و چالشهای فلسفی، فرهنگی و سیاستی آن چیست؟ پژوهش به این نتیجه میرسد که بلاکچین فعلی بهطور غیرمستقیم باعث ظهور نوعی نئولیبرالیسم جهانی در فضای سایبری میشود و انسانها را به شهروندانی مطیع در فضای الگوریتمها تبدیل میکند. الگوریتمهای بلاکچین، روابط انسانی را ریاضیوار و رمزگانی کرده، معنای زندگی را رقومی و مبهم میسازند. در نهایت، پژوهش به طرح «دکترین اسلامی ایرانی بلاکچین» میپردازد که اصول و اهداف خطمشیگذاری فرهنگی و سایبری بلاکچین در ایران را تعریف میکند.